Blog

Queridas pessoas,
Deixei Verdun na França com este trator e carroça há 2 meses. Ele ainda estava lá depois de uma viagem anterior da Holanda. Em setembro de 2018, dirigi da Holanda, via Bélgica, França, Alemanha e Áustria para Bregenz (Hörbranz). Entrou em um pedaço da Suíça. Então eu dirigi pela Alemanha para Verdun (França) para assistir à comemoração do final da 1ª Guerra Mundial. Isso foi em 11 de novembro de 2018 em Romagne-sous-Montfaucon. Em dezembro, ficou frio demais para dirigir um trator por lá. Tenha o trator e a carroça estacionados lá durante o inverno. Eu próprio passei o inverno na Holanda.
No final de junho deste ano, voltei ao trator em Verdun e continuei a jornada. A viagem me levou por Nevers, Moulins, Auverge, Dordogne até a fronteira espanhola em Irun. depois de San Sebastian, dirigi para o interior em direção a Burgos e Leon. Em Verin, passei a fronteira portuguesa. Cheguei ao Porto via Chaves e Bragat.

A velocidade é de 25 quilômetros por hora. O consumo de combustível é de 1 litro a cada 10 quilômetros. Se eu dirijo 4 horas por dia, dirijo 3000 km por mês. Isso é demais. Então eu dirijo menos. Porque eu tomei um tempo.
Em outubro irei para a Holanda. O trator fica aqui. Na próxima primavera, dirigirei mais ao longo da costa sul da Espanha.

Eu realmente aprecio isso se você enviar uma mensagem.

Dear people,
I left Verdun in France with this tractor and wagon 2 months ago. He was still there after an earlier trip from Holland. In September 2018 I drove from the Netherlands, via Belgium, France, Germany and Austria to Bregenz (Hörbranz). Went into a piece of Switzerland. Then I drove through Germany to Verdun (France) to attend the commemoration of the end of the 1st World War. That was on November 11, 2018 in Romagne-sous-Montfaucon. In December it became too cold to drive a tractor there. Have the tractor and wagon parked there for the winter. I myself spent the winter in the Netherlands.
At the end of June this year I went back to the tractor in Verdun and continued the journey. The journey took me past Nevers, Moulins, Auverge, Dordogne to the Spanish border at Irun. after San Sebastian I drove inland towards Burgos and Leon. At Verin I passed the Portuguese border. I arrived in Porto via Chaves and Bragat.

The speed is 25 kilometers per hour. The fuel consumption is 1 liter per 10 kilometers. If I drive 4 hours a day, I drive 3000 km per month. That’s too much. So I drive less. Because I have taken the time.
In October I will go to the Netherlands. The tractor stays here. Next spring I will drive further along the southern Spanish coast.

Chers gens,
J’ai quitté Verdun en France avec ce tracteur et ce wagon il y a 2 mois. Il était toujours là après un voyage précédent en Hollande. En septembre 2018, j’ai quitté les Pays-Bas en passant par la Belgique, la France, l’Allemagne et l’Autriche pour me rendre à Bregenz (Hörbranz). Entré dans un morceau de Suisse. Ensuite, j’ai traversé l’Allemagne en direction de Verdun (France) pour assister à la commémoration de la fin de la 1ère guerre mondiale. C’était le 11 novembre 2018 à Romagne-sous-Montfaucon. En décembre, il faisait trop froid pour y conduire un tracteur. Faites garer le tracteur et le wagon pour l’hiver. J’ai moi-même passé l’hiver aux Pays-Bas.
À la fin du mois de juin de cette année, je suis retourné au tracteur à Verdun et j’ai poursuivi le voyage. Le voyage m’a amené de Nevers, Moulins, Auverge, Dordogne à la frontière espagnole à Irun. Après San Sebastian, je me suis dirigé vers Burgos et Leon. À Verin, j’ai passé la frontière portugaise. Je suis arrivé à Porto via Chaves et Bragat.

La vitesse est de 25 kilomètres à l’heure. La consommation de carburant est de 1 litre aux 10 kilomètres. Si je conduis 4 heures par jour, je conduis 3000 km par mois. C’est trop. Alors je conduis moins. Parce que j’ai pris le temps.
En octobre, j’irai aux Pays-Bas. Le tracteur reste ici. Au printemps prochain, je conduirai plus loin sur la côte sud de l’Espagne.

J’apprécie vraiment si vous envoyez un message.

Liebe Leute,
Ich habe Verdun vor 2 Monaten mit diesem Traktor und Wagen in Frankreich verlassen. Er war nach einer früheren Reise aus Holland immer noch dort. Im September 2018 fuhr ich von den Niederlanden über Belgien, Frankreich, Deutschland und Österreich nach Bregenz (Hörbranz). Ging in ein Stück Schweiz. Dann fuhr ich durch Deutschland nach Verdun (Frankreich), um an der Gedenkfeier zum Ende des 1. Weltkriegs teilzunehmen. Das war am 11. November 2018 in Romagne-sous-Montfaucon. Im Dezember wurde es zu kalt, um dort einen Traktor zu fahren. Lassen Sie den Traktor und den Wagen für den Winter dort abstellen. Ich selbst habe den Winter in den Niederlanden verbracht.
Ende Juni dieses Jahres bin ich wieder zum Traktor nach Verdun gefahren und habe die Reise fortgesetzt. Die Reise führte mich an Nevers, Moulins, Auverge und der Dordogne vorbei bis zur spanischen Grenze bei Irun. Nach San Sebastian fuhr ich landeinwärts in Richtung Burgos und Leon. In Verin passierte ich die portugiesische Grenze. Ich kam in Porto über Chaves und Bragat an.

Die Geschwindigkeit beträgt 25 Kilometer pro Stunde. Der Kraftstoffverbrauch beträgt 1 Liter pro 10 Kilometer. Wenn ich 4 Stunden am Tag fahre, fahre ich 3000 km pro Monat. Das ist zu viel Also fahre ich weniger. Weil ich mir die Zeit genommen habe.
Im Oktober werde ich in die Niederlande gehen. Der Traktor bleibt hier. Nächstes Frühjahr fahre ich weiter entlang der südspanischen Küste.

Ich freue mich sehr, wenn Sie eine Nachricht senden.

1e deel rit van vanaf Romagne. juli 2019

route door Frankrijk augustus 2019

Deel van route door Frankrijk. Augustus 2019

Route van woensdag 29 augustus 2019 richting Astorga.

Dinsdag 27 augustus 2019     Antonio Gartell ontmoet, een restaurant-eigenaar op Gran Canaria. Restaurante Casa Martell. Werd van harte uitgenodigd. Wel aardig maar lastig met een tractor.Helaas geen foto beschikbaar.

In Astorga, 11.000 inwoners, in de provincie Leon, nog rondje stad gedaan. Het is een heel oude stad  in 1 v Chr. gesticht door de Romeinen als militaire vestiging op weg naar de goudmijnen in Las Medulas.

El Palacio de Gaudi in Astorga. Donderdasg 29 augustus 2019

De kathedraal van Astorga. Naast het gebouw van Gaudi. 29 augustus 2019

Vandaag van Astorga naar Las Medulas gereden. Spectaculaire rit door de hoge bergen. Hoge bruggen over ravijn en rivieren.De N-wegen zijn regelmatig heel stil, geen auto of vrachtwagen te zien. Langs de hele weg loopt aan beide kanten een extra strook van 2 meter voor langzaam verkeer. Voetgangers, brommers, fietsers en tractoren. Dat komt me van pas.Wel nauwkeurig sturen want even over het randje en je lazert een flink stuk naar beneden.

De weg met het extra strookje.

Madrid. Tegen de tijd dat ik daar aankom met de trekker is Hij al vertrokken.

Onderweg Las Medulas stonden er 2 agenten verdekt opgesteld die mij tot stoppen maanden. Ze vroegen mij of technisch alles in orde was. La tecnica es muy buena”. Of ik echt uit Holland was komen rijden.

Op donderdag 29 augustus neergestreken op een camping. Bierzo genaamd. Vlakbij Ponferrada. Wasje gedaan, watertank bijgevuld. Vuilwater geloosd. Met de fiets naar Ponferrada gereden. Knip vergeten en geen water mee. Lastige combi. Het was blafheet. Enorme dorst . Kon bij een bar wat glaasjes water krijgen. Lekker dan hoor. In de stad een straatfontein gevonden. 2 lege plastic flessen opgescharreld gevuld bij de fontein. Dan is alles weer goed. Met alleen water kan je het lang redden.Tevreden op bankje gezeten en met app een paar spaanse lesjes gedaan. Er was een grote muurschildering met de eerste pagina van een boek op een lange muur geschreven.Van een schrijver die in Ponferrada geboren is. Enrique Carrasco, 1815-1846. Overleden in Berlijn. Het boek heet El segor de Bembibre. Een camping daar heb ik eigenlijk niks te zoeken behalve wat logistieke activiteiten. Op borden was aangegeven: Geen wifi, geen honden, geen bezoek, en om 00:00 uur gaat het hek op slot tot 8:00 uur. Toen mijn wasje droog was meteen weer vertrokken. Sta nu op een grote parkeerplaats nabij het centrum van Ponferrada. Veel beter. Gisteravond het oude centrum in gegaan. Heel veel flanerende mensen waarvan veel prachtig uitgedost. Spaanse jurken, hoge hakken, stijl. Er was live muziek in een park waar een paar duizend mensen genoten van hapjes en drankjes. Zomerse sfeer. Sprak daar een een groepje basketbalspelers, allemaal heel groot. Uit Cong, Montenegro, Luxembug en Spanje.

Het basketbalteam. van Ponferrada. 31 augustus 2019.

Fort in Ponferrada 31 augustus 2019

de muurschildering in Ponferrada. 

Zondag 1 september op zoek gegaan naar een zwembad. Dat viel niet mee. 2 waren er gesloten en 2 andere “privado”. Dan is nog altijd de rivier “Sil”

Een fris bad in de rivier. Prima alternatief voor de gesloten en “privado” zwembaden.

Ik sta geparkeerd op een camperplaats pal naast een camino-hostel. Op bezoek kwam oa Engelbert een bijna beroepswandelaar. Is naar Rome gelopen. En nog veel meer . Bepakt en bezakt met stok. Komt uit de buurt van Eindhoven. Louis van Wegen wipte ook even aan. Niet een specifieke Camino-ganger. Nadat we gegeten hadden in een restaurant in de buurt stond hij voor de vaste deur van het Camino-hostel. Dan kom je er echt niet meer in. Dat werd een hotel even verderop.

Te laat in Camino-hostel. Dan maar even verderop overnachten. Ponferrada 2019

Gisteravond een wandeling van een kilometer gemaakt naar  H dinaseca. Daar gegeten met Kenny.  Wel met toevallig passerende taxi terug. Vandaag doen we dan het ritje naar Las Medulas. Een kilometer of 20. Heel goed weer.

Het grondpersoneel van de KLM staakt. Ik ben er nog niet .

Woensdag 4 september 2019

Gister dan eindelijk naar Las Meludag gereden. Mooi ritje van een kilometer of 20. Mooie bergachtige weg er naar toe. Zon. Daa raangekomen geparkeerd en met fietsje aan de hand een wandelpad gevolgd. Die ging van stijl stijler stijlst. De enige functie van de fiets was: Overbodige bagage. Bijna niemand te zien daar. Niet gek omdat je bijna topsporter moet zijn om dat pad te begaan. OK, maar als je dan boven aangekomen bent wordt je ruimschoots beloond met het prachtige uitzicht op een vallei met daaromheen roestkleurige bergen. Ooit afgegraven door de Romeinen die er goud vonden.

Las Meludas. Niet echt klimschoenen. 3 september 2019

Las Medulas, dinsdag 3 september 2019

Las Medulas.

Boven gekomen via kronkel-klimpaadjes lag er een verharde weg. Kon ik toch de meegezeulde fiets nuttig maken. Volgde een de weg die me in rap tempo bergafwaarts bracht. Maar niet op de plaats waar ik moest zijn. Dus er volgde een flinke tocht. Lopend en fietsend moest ik ruim 5 kilometer afleggen om te komen waar de kar stond. Deze sukkel had weer geen water mee. Dat was afzien, uitpuffen af en toe in de schaduw van bomen. Hierna weer teruggereden naar mijn standplaats in Ponferrada. De temperatuur loopt af en toe flink op hier.

In de straten van Ponferrada.

Gister vanuit Ponferrada een uitstapje gemaakt. Geprobeerd een bezoek te brengen aan Matavenero een ecodorp in de bergen op 20 km van Ponferrada. Met trekker  en huifkar de bergen in smalle weggetjes gevolgd die me hoger en hoger brachten. Totdat een dorpje het eindpunt aan de tocht maakte. de weg hield simpelweg op. Keren duurde een kwartier. Parasols moesten ingeklapt. Een paar liedjes gedaan voor het uitgelopen dorp.

Paradasolana bewoners, daar waar de weg ophield op weg naar Matavenero. 5 september.

Vandaag, 6 september 2019  een clipje geschoten voor de Belgische band “Fracaban”. Paar keer berg op- en afrijden was voldoende. Benoit zat achterop huifkar. Colhia filmde. 

Benoit en Colhia in actie voor clipje.

Gister onderweg kabelaansluiting gerepareerd van de accu’s van de kar. Bij een inspectie heb ik draden omgewisseld waardoor stekker stuk en  grote steekzekering sprong. Zekering hadden ze bij een John Deere werkplaats waar al het personeel de werkplaats uitliep om trekker te bekijken.

12 september 2019 Na een mooie tocht door veel bergen en kleine dorpjes ben ik nu in Verin niet ver van de Portugese grens.Hier ben ik naar het zwembad geweest en heb overnacht. Nu 13:55 u. Ga zo weer rijden. Mooi weer. Benieuwd wat er bij de grens gebeurt. Hoe streng enzo.

19 september 2019 in Porto

Nou, bij de grens gebeurde er niets, kon zo Portugal inrijden.Het feit dat ik in echt in Portugal was gaf me een euforisch gevoel. Door Chaves en Braga naar Porto gereden. Daar door smalle, stijle en drukke straatje naar de oever van de Douro gereden. Zaterdagavond toen het donker begon te worden camperplaats gevonden. Ik wist niets tot weinig over Porto. Eerst wilde ik naar de oude stad, aan de andere kant van de oever. Een stukje verder zag ik een hele hoge brug. Heb die brug na veel geklim over trappetjes bereikt. Er was een heel smal strookje voor voetgangers. Dus ik daarover naar de andere oever.Dat paadje bleek achteraf de vluchtroute. en niet voor overig verkeer bedoeld. Dat merkte ik aan toerende auto’s en dat er verder niemand overstak. De volgende dag bleek dat er nog zes andere bruggen zijn die wel bedoeld zijn voor alle verkeer..Ben later via een andere brug terug gegaan. Met een fiets heb je in Porto niet zoveel te zoeken. De straten en steegjes zijn mega steil. Alles gebeurt met bussen, metro, kabelbaan en taxi’s. De volgende morgen als een keurige toerist een rondvaart gemaakt en een sightsee-bus genomen. Die met een rotgang door de smalle straatjes scheuren. Centimeter langs palen en bomen. Verboden op te staan want je kop gaat er geheid af. Door kabels en lage viaducten. Maandag de stad overdag wandelend verkend. Heel veel toeristen.Porto heeft ongeveer 250.000 inwoners. En een veelvoud aan toeristen. De Maria Pia brug is gebouwd door G. Eiffel. Een grote ijzeren brug. Helemaal boven rijdt de metro, onder auto’s en overig verkeer.Onderaan deze brug bevindt zich een terras van een restaurant. Daar hoorde ik aangename klanken vandaan komen. Ze bleken afkomstig van de zanger/gitarist Vitor Peixeiro. Na afloop even gesproken. En ook wat liedjes van Joey Vriend laten horen. Hij nodigde me uit die de volgende dag te komen doen. Dat gebeurde gister. Hij introduceerde me ook bij een andere terrasmuzikant. Die kwam kijken en die vroeg me ook een paar nummers te komen doen op zijn terras. Dat is vanavond. Dus staan er voor vanavond zomaar twee korte optredens op het programma. Echt te gek. Je maakt even meer deel uit van de stad dan, zeker als je iets kan doen. Ondertussen is het een komen en gaan van passanten bij de trekker. Die staat vlak aan de doorgaande weg met wandelroute. Iet en Peter uit Helmond zijn mijn toevallige buren. Peter heb in het kort mijn verhaaltje verteld. Angezien Peter graag een praatje maakt is hij delen van de dag die voorbijgangers. Velen slaan aan op de Nederlandse kentekenplaten.

Vitor Peixeiro in Porto

Mooi plekje aan de Douro.

Student zijn het zwart gekleed een bepaalde periode.

Deze familie kwam ik bij toeval weer tegen in Porto. De eerste keer was in Spaans Baskenland. 900 km verderop. En een maand verder.

Dat was Spanje. 

Op maandagmorgen 23 september 2019 vertrokken. Het is gelukt om ruim een week zonder stroomaanvoer te kunnen overbruggen.De trekker starten lukte eerst niet, de accu van de trekker was dood. Met behulp van startkabels en een jong stel met een camper toch gelukt. Achteraf bleek een zekering van de huifkar-accu’s doorgebrand. Daardoor had ik trekkeraccu gebruikt zonder dat ik het wist. Maar er kon weer gereden worden. Meteen de smalle en supersteile straatjes in om het level van de Luiz 1 brug te bereiken. Lage versnelling en flink gas.Eenmaal de stad Porto verlaten glooien de wegen zich langzaam met de Douro mee. Zijn de hoogteverschillen niet extreem zoals in de stad Porto. De  voorlopig laatste etappe naar Setha en Petra kon beginnen.Heel rustig aan gedaan. De laatste 70 km in twee dagen, met twee nachtstops overbrugd.Bijna bij de bestemming aangekomen werd ik na enig vragen naar de toegangsweg geloodst door dorpsgenoten. Ik hoefde slechts een auto te volgen. Dan is het even opletten in bochtige steile en een smal straatje. Dan eindigd het verharde straatje en volgt er een half verhard pad voor het laatste stukje. Gelukkig was het droog. Woensdag 25 september gearriveerd bij Petra en Setha. Hun alweer 12 jaar lopend levenswerk ligt er heel mooi bij. Op een hoogpunt tegen een berg op. En op het einde van een kronkelig weggetje. “Quinta da Corujeiras” heet het. En betekend zoveel als “boerderij van de uilen” die je dan ook elke avond kan horen.De quinta is opgebouwd uit meerdere stroken, terrassen, Die terrassen zijn met hellingen en trappetjes aan elkaar verbonden. Bij de randen beplant met een rijkdom aan vruchtbomen, oa druiven, olijvenbomen, aarbeibomen, tamme kastanjes, citroenbomen, sinaasappelbomen, vijgenbomen, mispelboom, eucalyptus, eikenbomen en vele andere exotisch aandoende planten en struiken. De wanden van de terrassen bestaan uit door vakmensen gestapelde natuurstenen die het fundament vormen voor het daar boven liggende terras.  Bijna al die wanden zijn in de loop der jaren hersteld of bijgebouwd door Petra en Setha, al dan niet met hulp. Het is een gigantische klus om die wanden te bouwen en te onderhouden want alles wat je ziet leeft. Het water, de kou, de warmte, de wortels van de bomen zijn in een permanente handjedrukbattle verwikkeld. In de loop van de jaren is er dus heel veel werk verzet. Ondertussen liggen er diverse projecten te wachten op realisatie. Momenteel wordt het hele dak van hun woonhuis vernieuwd. Een studio moet afgemaakt en bewoonbaar voor gasten. De moestuin wordt bijgehouden. De schapen verzorgd. De paden verhard of verbreed. De olijven- en druiven worden geoogst. Een ander punt van zorg is dat de vegetatie niet te uitbundig wordt waardoor de kans op brand groot wordt. Brand of brandjes waarvan in de hele omgeving sporen de zijn zijn. Je naaste buren dienen de begroeing op veilige afstand kort te houden of periodiek te verwijderen. Zelf moet je dat ook weer doen voor je eigen buren. Zeker eucalyptusbomen kunnen door hun olie-houdende eigenschap branden als fakkels.  Setha heeft me de agelopen dagen in de ruime omgeving rondgereden als een volleerd gids. Spreekt goed Portugees. En houd de banden met de plaatselijke bevolking warm. Waar je op de langere duur veel profijt van hebt. Als het gaat over het bouwen van terrassen tegen een bergwand. Of bij wie je moet zijn voor bouwvergunningen en bouwbedrijven voor specifieke klussen. Bij wie je moet zijn om van je druivenoogst wijn te maken. Daar is hij helemaal thuis in geworden. Samen hebben ze een intieme ruimte gecreëerd die de naam camping niet verdiend. Het is een verscholen oase waar de tijd stilgestaan lijkt te hebben. En als ’s avonds de zon achter de bergen verdwijnt gaat het doek open naar een groots uitzicht over de vallei waarin de Douro stroomt. Tussen het het aanhoudend rustgevend geluid van de krekels blaft af een toe een hond in de verte.Dit als invulling van de luid aanwezige stilte. Denk daar de sterrenhemel bij, waarvan het lijkt of je er een paar met een schepnetje kan vangen. Als je even opstaat van je luie stoel waarnaast en glas vino verde uit de streek staat. Pok pok pok hoor ik nu. Bij elk briesje geven de eikels uit de bomen het op en laten zich vallen op het kanvas van mijn huifkar. As we speak.

En dan is het opeens dinsdag 8 oktober 2019. De afgelopen dagen heb ik gebruikt om bij een garage nieuwe grote banden voor de trekker te regelen. Ik ben 24 september 2019 bij Petra en Setha aangekomen. Setha heeft me veel van de wijde omgeving laten zien. Tochten langs de Douro gemaakt, boodschappen gedaan, uit eten geweest in lokale restaurant. Ook op andere plekken. Het eten is er erg goed. De bediening zeer snel. We hebben een paar keer mee gegeten in de pauze van de werkende mensen. Die eten allemaal in de lokale restaurants vanaf 12 uur tot half 2. De keuze is uit rundvlees, kip, varkensvlees of vis. Daarbij rijst, aarappelen, frites, en salade. Het toetje bestaat uit een kelkglas bakkerroom met bitterkoekjes met een laagje slagroom daarover. Op zondag bleek een ventiel van een nieuwe band lek. De monteur van de garage kwam, nam het wiel mee. 2 uur later was hij terug. Ik weet bijna niet waar de dagen blijven. Slaap uit, zet koffie, Ruim wat op, ga met Setha mee, of wandeling met Petra. Kan met ze meeëten. Om 8 uur is het weer donker. Dan kan je ervoor kiezen om even op een hoger gelegen terras te gaan zitten dat uitkijkt over de Douro. Daarna gewoon bedtijd. Of dit even doen.  Ik wil woensdag met de trein naar Porto, mooie rit langs de Douro. Heb kamer voor een nacht geboekt daar. Donderdagmorgen gaat vliegtuig.

Update: Ben op 10 oktober 2019 naar Nederland terug gevlogen. Twee weken later aan een opleiding begonnen bij de KLM.via een uitzendburo. Die opleiding duurt tot december. Dan kan ik alle vliegtuigen van de KLM laden en lossen. Komende zomer mijn reis voortzetten. Via Portugal langs de zuidkust van Spanje gaan.

10 oktober 2019, net aangekomen op Schiphol.

Twee weken later weer op Schiphol, nu in dienst van KLM.

Op 27 november wordt een gedeelte van mijn reis uitgezonden in het progrqamma van Dennis van der Geest; “Dennis en de vrije geesten” op sbs6 om 20:30 uur.

woensdag 28 augustus 2019 vertrokken uit het dorpje Villaveza del Agua.  Heb daar 2 nachten gestaan. Stond bij bar la Huerta. Handig is als je ergens iets langer staat de omgeving weet waar je vandaan komt en heengaat. Heb ik wel paar keer verteld aan bezoekers voor wie ik zong.Vanaf het terras dichtbij hoorde ik regelmatig de woorden Hollanda en Portugal vallen.In zo’n klein dorpje ben je dan vrij snel bekend. Een bewoner had zijn oldtime trekker van stal gehaald en naast die van mij gezet. Toen ik voor Anna en haar kids gezongen had kwam ze even later een warme maaltijd afleveren.

Anna, Robert en Juan. in Villaveza del Agua. Anna kwam heerlijke warme maaltijd brengen.

Dorpeling had zijn oldtimer van stal gehaald in Villaveza del Agua.

Ik heb contact gehad met Petra en Setha in Gestaco (Portugal)  Als ik daar aankom hebben zij een plekje voor de trekker en huifkar.Bij hun loopt het seizoen af en beginnen ze met het oogsten van de druiven en olijven. Ik kreeg als tip van Petra mee om Las Medulas te bezoeken. Daar ben ik vanaf Villaveza del Agua naar op weg gegaan. Dat betekend voor mij natuurlijk wel een paar honderd kilometer omrijden. Toen ik gister door het stadje Valverde reed zag ik daar een supermarkt met daarnaast een 2e handwinkel. Eerst boodschappen gedaan toen naar de 2e handswinkel. Toen begon me iets te dagen. De supermarkt herkende ik niet meer, maar toen ik de 2e handswinkel binnenliep herkende ik de Aziatische verkoper. Hier was ik drie dagen geleden dus al geweest. Flink stuk twee keer gereden had ik, zeker een halve dag. Donderdagavond 28  augustus 2019 aangekomen in Astorga. Op een grote parkeerplek. Meteen even naar het zwembad gegaan voor een frisse duik.Om daarna even het oude centrum in te gaan. Daar is vanaf de de doorgaande wegen niets van te zien. Heel oud mooi centrum trof ik aan. Wakker geworden in Astorga dus. Website contact wordt nu gerepareerd. Straks het bisschoppelijk paleis van Astorga bekijken met het fietsje.Het is een stralend zonnige morgen.

Plein in het centrum van Astorga.

Vrijdag 21 september 2018 Belgïe.(niet chronologisch)

Aangezien de kar boven op een heuvel stond en het flink waaide, wiebelde het ding behoorlijk op zijn vering. Vanmorgen op tijd vertrokken uit de buurt van de plaats Limburg. Het weer is idd flink omgeslagen. Wind en regen, iets beter aankleden dus.9:00 uur reed ik wel. Op de snelwegen mag ik niet komen, dus ik rijd hoofdzakelijk op provinciale wegen.Alle verkeer maakt daar gebruik van, ook fietsen en brommers, naast de autos, vrachtwagen en het landbouwverkeer.Ik moet niet echt de binnenpaden willen nemen die verzanden al snel.En toen hield de internet verbinding weg en zij google maps ook:”Doe het zelf maar.”   De ouderwetse kaart aangeschaft. Die deed het matig. Na een tip de mobiel geherstart. Een andere netwerk diende zich automatisch aan. Meters maken was vandaag het thema. Dat schoot aanvankelijk niet op zonder een google maps, dus daar ging wat tijd verloren. Naast het schuilen voor al te flinke buien.Maar toen; Van Limburg (plaatsje in Belgie) naar Hevremont, Charneux, Tiege, Spa, Francorchamps, Stavelot, Trois Ponts, Vielsalm, Courtil, nu bij Halconreux. Wagen bij een kruispunt geparkeerd. Bi een electriciteitshuisje.Flinke klimmen en dalen gemaakt vandaag.Heb onderweg bijna Luxemburg nog even aangetipt.  Heb vandaag 161 km gereden in 9 uur.Moest 20 minuten omrijden wegens werkzaamheden.Naar Verdun is het nu nog 133 km in ongeveer 7,5 uur. Morgen nog een dagje meters maken. De uitzichten zijn soms adembenemend. Tussen Limburg en Verdun is het hoogteverschil 300 meter. Het trekkertje moet er soms flink aan sleuren. regelmatig in de 3e versnelling (snelste is 4) Heel af en toe in de 2e versnelling. Dan is het echt steil. Vanmiddag het 44 decembre oorlogsmuseum in Gleis bezocht. Als we toch met oorlog bezig zijn. Nu ondertussen 2:30 uur. Bedtijd.

Vilavagabunt,  oktober 2018, Hörbranz bij Bregenz Oostenrijk.

Ondertussen 13:15 uur . Uitgeslapen, gister rustig aan gedaan. Het Villavagabunt is afgesloten. Ga nog wat helpen opruimen en ondertussen kar beetje prepareren voor rit door het Schwarzwald. Om naar Verdun te gaan. Mijn knip is gevonden. lag vlakbij in de bosjes met alle pasjes er nog in. Ondertussen zijn hier vervangende pasjes uit Holland aangekomen. Afspraak voor vervangend rijbijwijs kon ook afgezegd. Die zijn best snel gearriveerd hier. Ik doe er langer over. Heb afgelopen weekensd telkens groepjes van 3 a 4 personen ontvangen. Speel de nummers zonder zang af en zing die dan live voor de gasten. Heel dichtbij en confronterend. Ze wisten ook niet wat te verwachten. Veel positieve reacties. Nu wat boodschapjes bij de Spar, en naar buiten, het is nog zonnig, maar het gaat omslaan, ik begreep komende donderdag.

Getankt:Volgetankt in Oosthuizen, in Harmelen 32,64 liter, in Gemert 15,52 liter, in Wittem 23,61 liter. in Houffalize 18,47 liter in Dun sur Meuse 33,42 liter 26,66 liter in Jarny 13,99 liter in Gutag

Olie moet ik goed in de gaten houden, en het opvanglekbakje af en toe legen.Tot nu toe al 5 liter opgevangen in jerrycan.

Hier tijdens  receptie in Musee Romagne 14-18, gegeven door Mss Pershing. Te midden van hooggeplaatste Amerikaanse officieren

Romagne-sous-Montfaucon

Romagne-sous-Montfaucon

Romagne-sous-Montfaucon

Het project Villavagabunt vond plaats in Hörbranz, nabij Bregenz bij de Bodensee. Het project vond plaats in- op- en om de villa die op de nominatie stond gesloopt te worden. Ruim 20 kunstenaars, de meesten uit Duitsland, kregen 4 maanden de gelegenheid zich uit te leven in hun skills. Audio-viseel (mapping), schilderkunst, DJ’s, muzikanten. Ik ben toen ik in Verdun was uitgenodigd door www.MaartenVetart.com  het project een bezoek te brengen. Doordeweeks werd voorbereid wat in het weekend beleefd kon worden door het publiek. Vrijdag, zaterdag en zondag stond was het terrein geopend. Het was ook een feest voor het anders zo rustige dorpje. Al zal niet iedereen blij geweest zijn met de nachtelijke trance-, goa- en andere stijlen muziek. In de grote tuin stond een feestlimosine, een prachtige boomhut in de walnotenboom, een grote ronde, bolle tent voor audio-visuele presentaties, badkuipen met warm water om van daar uit mapping op de villa te kunnen aanschouwen.. Er waren vuurspuwers, acrobaten, masseurs en verder elk denk-en uitvoerbaar vermaak.Al die tijd voorzag kok Bruno iedereen van heerlijke maaltijden. Na deze vier maanden van artistiek vermaak ging de villa jammerlijk tegen de vlakte en was al wat resste een prachtige herinnering aan een prachtige tijd met schtterende mensen.Eind oktober aanvaardde ik de terugrit door het Scharzwald via Strassbourg naar Verdun, waar ik ivm de herdenkingen van het einde van de 1e WO op 11 november 2018 wilde zijn.

In bad met wijntje, container met fik eronder. Villavagabunt.

Tent bij Villavagabunt

Aan de keukentafel in Villavagabunt oktober 2018

In het atelier Maarten Vet en Shia Weltenmenge.

Even wat statistiek. 

De rit van van Hoorn (N-H) Nederland naar Romagne-sous-Montfaucon (bij Verdun) was 499 km september 2018                      De rit van Romgne-sous-Montfaucon naar Hörbranz (bij Bregezenz Oostenrijk was          522 km     oktober 2018                      De rit terug naar Romagne-sous-Montfaucon, hetzelfde, hoewel andere route.                 522 km  november 2018                      De rit  van Romagne-sous-Montfaucon naar Chalons-enChampagne                                 78 km              juli  2019                    De rit van Chalons-enChampagne naar Troyes was                                                             80 km              juli 2019                    De rit van Troyes naar Nevers was                                                                                       186 km        18 juli 2019                                                                                                                                                      totaal:    1388 km                       

Volgens de app geo-tracker heb in vanaf Chalons-enChampagne tot Nevers echte 427 km afgelegd. De getallen van hierboven zijn gebaseerd op google-maps. Toch een afstand van 427-266=161 km verschil. Ik rijd duidelijk niet de kortste route.

Nevers

Lekker gezommen daar.

Claude en Martine op bezoek

Een paar aangename dagen in Nevers gehad.Wat rondgefietst en terrasjes gedaan. Er speelden op een plein twee bandjes. Het was een eetconcert voor een café-restaurant. Iedereen zat en at onder het genot van de best wel stevige muziek. De mensen komen voor de muziek, en eten ondertussen wat. In mijn huifkar had ik Martine en Claude op bezoek en heb een liedje voor ze gezongen. Begeleid door de muziek van Joey Vriend op een usb-stick. Ondertussen alweer woensdag 17 juli 2019. Wil vandaag richting Moulins rijden.

Toch nóg een dagje in Nevers. Heb een camping langs de rivier de Loire opgezocht. Ik stond al 2 dagen op een gewone parkeerplaats. Ook prima hoor, maar mijn drinkwatertank begon leeg te raken. En een paar dagen stroom gebruiken zonder dat de accu’s door de dynamo opgeladen worden is ook niet goed. De drinkwatertank is weer vol en de accu,s worden even opgeladen. Tevens heb ik nu even walstroom. Het is hier zo’n 28 graden celsius dus ik heb vandaag een paar keer gezwommen in de Loire. De eerste keer een paar kilometer verderop. Met de fiets een paar kilometer rijden.Daar was een soort niemandsland.Een brede rivier waar niet erg veel water door stroomde Er waren wat zandbanken met kleine strandjes (zie foto)

Strandje langs de Loire.

Korte kennismaking met de Vlaamse buren, een liedje voor ze gezongen.

Na de omgeving van Romagne verkend te hebben op de fiets wordt het tijd om met de trekker en huifkar. Heb het plan om voorlopig een stuk Jacobsroute te gaan volgen. Een oude route langs oa Chalons, Troyes, Vezelay en Nevers. Vandaag een gekraagde roodstaart gezien. Mijn eerste.

Heb in musee Romagne 14-18 klein beetje kunnen helpen. Heb met een school uit Amsterdam meegelopen naar de Hindenburglinie. Een wandeling van een uur of drie o.l.v. Jean-Paul de Vries. Ook Pierre benutte het 1e WO museum als uitvalsbasis voor een groep Nederlandse militairen. (fifty/fifty vrouw/man)

Het was een prettige tijd in en rond het museum, mede door de vrolijke aanwezigheid van Jean-Paul, Vincent, Jannelies, Amandine en July. De aanwezigheid van een zwembad van 20m2 was een ware luxe.

Begin hier in de Villa mijn draai te vinden, weet waar de winkels zijn, mijn kar heeft een plekje. Fiets is ook mee dus ik kan overal gaan. Heb een wandeltocht met de fiets de bergen in gemaakt, via kleine paadjes steeds hoger, totdat je gewoon weer een doorgaande weg tegenkomt. Dan ben je met je fiets weer snel terug. Niet te snel anders houdt je het fietsje niet. De hellingen waren af en toe stijler dan witte wijn 14%. Dagje naar Konstanz geweest met de trein, een stadje ook aan de Bodensee. Om daar te komen met de trein moet je 4 keer overstappen en ga je door Oostenrijk, Zwitserland en Duitsland op 40 kilometer. Heb een massage ondergaan van een Syrische man (Osama). De massage werd afgesloten door het plaatsen van een glazen potje op je rug dat door onderdruk blijft zitten. Hij had ook een sneetje gemaakt waardoor bloed in het potje liep. (het heet zwart of oud bloed) Klein prikje voel je. Met Maarten Vet een stuk langs de kustpromenade gereden op de trekker, veel bekijks. Gingen eigenlijk voor het zwembad maar die was dicht. Qua douchen is het een beetje improviseren hier. Heb keer bij een Turkse buurman gedoucht. En anders heb ik altijd zelf nog een tuinhandsproeier, maar niet warm. Er zijn natuurlijk ook leermomenten. Een mij niet heel bekende van buiten de groep bracht een bezoekje aan de huifkar. Na afloop bleek mijn knip weg. Met pasjes, rijbewijs en zo. Boel geblokkeerd via app en telefoon. Maar je je bent wel beperkt in je mogelijkheden opeens. Maarten Vet hielp mij meteen uit de ergste brand en kon zo wat van zijn zuurverdiende centjes lenen. Ook van het thuisfront is hulp gekomen: Kreeg wat centjes overgemaakt aan een bekende hier die wel kan pinnen. Ondertussen worden vervangende pasjes aangemaakt en opgestuurd. Over een paar dagen is dat geregeld hoop ik. Voor een vervangend rijbewijs zal ik terug moeten. dat kan niet op afstand. Heb het nog helemaal niet nodig gehad. Ik ga voorlopig even door zonder. Ik heb wel het rijbewijsnummer. Leermoment:1 Niet iedereen is te vertrouwen. 2 Niet al je pasjes bij elkaar houden. Hier bij Villavagabunt wordt alles voorbereid op het laatste weekend. Ik ga tijdens Maarten Vet inloopteken/schildercursus een paar liedjes zingen. Het weer is nog steeds buitengewoon goed.

Mijn plaatsje bij Villavagabunt Hörbranz Oostenrijk. Oktober 2018.

Vandaag fiets gepakt en de grens van Oostenrijk naar Zwitserland overgestoken. Fietste met mobieltje in de hand ivm google-maps. Werd even staande gehouden door een agent die daar op de uitkijk stond. Dat het niet toegestaan is met een mobieltje in de hand te fietsen. En er een boete van 50 euro op staat. Hoorde een stemmetje uit mijn jaszak links rechts roepen. Dat is ook voldoende. Ben op weggegaan naar het stadje Altrhein, waar een gebouw van Hundertwasser staat. Het gebouw gevonden. Het stond op een lelijke lokatie op een soort industrie-terreintje, vlakbij een vliegveldje. Had paspoort niet mee, maar het gaf verder geen probleem. In Bregenz naar het zwembad gegaan en heb daar een paar achterstallige douchebeurten ingehaald en even lekker gezwommen in een binnenbad. Er is ook een sauna, misschien morgen. En dan is het opeens weer 00:00 uur, woensdag.

Bij Ludwigshafen de Bodensee aangesneden. Bij Birnau overnacht. Rijdt op gemakje laatste stukje.Villavagabunt is dichtbij het plaatsje Lochau gelegen. Het hele gebied rond de Bodensee is die van het grotere geld. Uit het verre Oosten en van overal. Villavagabunt is ook van een belegger die iets leuks wil doen met onroerend goed voor het gesloopt wordt. Jean-Paul van het Musee Romagne 14-18 heeft bezoek gehad van een delegatie van microsoft. Ik vrees en vermoed “window-dressing”.

Via Villingen-Schwenningen, Muhlhausen,Durchhausen naar Tutlingen, daar de Donau overgestoken. Dan naar Stockach, Ludwigshafen, Sipplingen, Uberlingen, Nussdorf tot Birnau aan de Bodensee. In de basilika Birnau, een kerk aan het water een kaarsje voor mijn broer opgestoken. Overnacht op een hooggelegen parkeerplaats, met uitzicht over de Bodensee. Kijken of ik morgen de grens van Oostenrijk over mag. Je hebt daar een vignet nodig. Was spannende dag wat trekker betreft. Dacht even dat ie het opgegeven had. Het was gewoon nog stijler dan ik dacht; Gemeen vals plat. Morgen nog een uur of 4 a 5 te gaan. De grens over. We gaan het zien.

Wakker geworden op die truckersslaapplek bij Fisherbach dus. Heel stuk het riviertje Kinzig gevolgd, naar Gutag, Hornberg, sint George im Schwarzwald. Daar werd het echt hoog. Ik vreesde met vreze dat het trekkertje het terecht zou begeven. Soms in zijn 2 berg op. Kreeg berichtje van Petra Lakeman dat ze in Rottweil zit, een kilometer of 20 verderop in het wald. En ja een aantal klokkenwinkels gezin. Van buiten. Ben ff de tel kwijt waar ik heb geslapen. Langs de weg ergens in de kar, dat wel.

Opvallend genoeg ben ik nog geen een keer gestopt of ondervraagd door geuniformeerden. Ben diverse keren ingehaald door ze. Gezien langs de weg en op motoren. Na Straatsburg kon ik zo de grens over. Niks, niemand gezien. Mijn voorbanden worden wat dunnetjes. Als ik langs een mechanisatie bedrijf kom oid wip ik even aan. In Frankrijk heet een band “pneu” en een reserve-band “pneu de secours” In Duitsland “ersatzreifen”. Dat je het weet, voor het geval. Wel een paar keer op snellere wegen beland. Dat is toch echt niet fijn. Behalve de drukte en het ongeduld is het echt niet velig. Grote vrachtwagens aan beide zijden bij de opritten. Mag wel hoor, maar ik doe het liever niet.En je ziet verder niets dan auto’s. Ben vandaag stuk Duitsland ingereden. Net achter Straatsburg (Strassbourg) De Frans/Duitse grens over. Langs mooie weggetjes gereden tot Offenbach. Daar begint het Schwarzwald een beetje Toen door naar slaapplek bij Fischerbach.

Op tijd gaan rijden, rond half 10. Licht is gemaakt, er bleken 2 zekeringen stuk te zijn. Dan ga je lekker op weg. Eerst richting Verdun. Onderweg 2 WO! begraafplaatsen tegengekomen. Even gestopt. In Verdun op een groot oud burgerkerhof geweest met een veel vervallen graven. Lijkt in geen tijden iets aan gedaan te zijn. Daarnaast ligt weer een Amerikaanse militaire begraafplaats. Toen Verdun uit en meters gemaakt .Een keer google maps volgend op een pad terecht gekomen dat uiteindelijk eindigde in een heel groot weiland. Dan moet je echt een stukje terug. Tot aan een plaatsje genaamd Lutzelbourg gereden, het werd bijna donker.Na wat route tips van lokalen op een mooi plekje gaan slapen. Ben in de Vogezen beland begreep ik na contact met thuis. Hier merk je dat niet.

Uitgeslapen op de heuvel. Gister accu gescoord bij Brico Marchee in Stenay. Een bosch s 4013 voor de zekerheid. Ben eigenlijk maar met een goede accu vertrokken. Dat is die ik op Terschelling gekocht heb. Heb nu zeker 3 goede accu’s. 2 in voor kar en een op de trekker zelf. Ook wat ijzerwaren gehaald; Bij echt hobbelige wegen schuif hele opbouw op onderbouw. 1 a 2 centimeter, maar toch. Wil morgen vertrekken om ruim voor 3 november hier weer terug te zijn om met Joey hier te spelen. In het museum is het een komen en gaan van toeristen, niet echt druk, maar wel gestaag doorgaand. Ben nu alles aan het opladen, accu’s van laptop en camera. Volle gasfles van Jean-Paul in kar gezet en bijna lege blauwe primagaz er uit en in de tuin van Jean-Paul gezet. Accu zet ik er bij. Rechterachterlichtje krijg ik nog niet goed. Misschien remlicht wel. Nieuw lampje gehaald bijn Damien. Gas en lampjes kosten 42,10 euro. Linker voorband lijkt wat glad te worden. Vandaag miezert het wat. Half zes alweer. Over 3 uur is het donker. Ik overnacht op parkeerterrein achter het musem. Daar is het ook vlak.

Deze dag niet veel gedaan. Kar wat opgeruimd, continue opruimen moet, is vrij klein, anders wordt het onprettig vertoeven in zo’n tiny-house. Heb een rondje in het bos gelopen, vlakbij de kar. Overal liggen kappotte meest groene flessen.Ik vond een bierflesje met glasopdruk in het duits. Ligt nu in het musee Romagne 14-18. Ook trof ik een mortier aan, duifje genaamd. Die wordt eerdaags door een mijnopruimingsdienst opgehaald. Best gevaarlijk ding. Er mag hier niet met metaaldetectoren gezocht worden, is echt gevaarlijk.

Gister rustig dagje, behalve een fly-over bij het Amerikaanse kerkhof.Wat boodschappen voor het restaurant in omliggende dorpen. Er waren 2 personen van museum Doorn op bezoek om een uitwisselings tentoonstelling in Doorn te bespreken. In dit dorp is verder geen cafe of winkel dus is er verder niets te doen. Op tijd naar bed, en op zondag op tijd weer op, zoals nu. Vandaag de regenpijp repareren. Accu leeg…..

Wakker geworden op camping de Bron, uur of 10, geen wekker gezet. Door de tijdelijke buren uitgezwaaid. Ik dacht een paar dagen in die buurt te blijven. heb plan gewijzigd, als er al een plan was.Wat gegeten bij brasserie Josefien in Margraten.Getankt in Wittem. De militaire begraafplaats in Margraten bezocht. Heb me uit de toeristenmolen laten slingeren en ben de grens overgestoken. Weet niet precies waar, want je merkt er niets van. Wel mijn kentekenplaten aan de trekker gehangen. Nederland is het enige land in Europa dat geen kentekenverplichting heeft op landbouwvoertuigen. Zonder kom je niet ver. Dat merkte Manon ook, het Zuidpooltrekkermeisje. Die zat meteen na het passeren van de grens vast op verdenking van het illegaal invoeren van landbouwmachines. Onderweg Cor Bosselaar ontmoet, campeert op de Gulpenerberg. Cor zat met mij aan boord van Hare Majesteit Fret. Rond 1980 in de vorige eeuw. Het duurde even voor ik de goede richting zuidwaarts te pakken had.Ben doorgereden richting Luik, via provinciaalse wegen en fietspaden.Heb onderweg het “Henry Chappelle”, American cemetery kort bezocht. Ben om 21:00 gestopt bij het plaatsje Limburg. Op een verhard pad boven op een van de heuvels in dit glooiende landschap. Ik zie geen huizen in de buurt, in de verte blaft een hond, de rest is wind en stilte.Heb een soort macaroniesoep gemaakt. Die dingetjes koken en hup, een blik soep erbij. Wil je het recept ? Ik sluit hier de dag af en ga morgen zo vroeg mogelijk rijden. Nee ik zet geen wekker. Ik ga proberen om zondag in Romagne sous Montfaucon te ziin. Dat wordt even uren maken morgen en overmorgen. Maar dan zit ik er ook echt middenin. En de klassieke muziek klinkt voort. Morgen verder.

Vanmorgen met het busje naar Stenay gereden (20 km verderop) om catering spul te retourneren. Ben je een ochtend mee kwijt. De afstanden zijn hier groot. Lange slecht geasfalteerde B wegen. Om te tanken moet je 10 km rijden. Het dorp hier is zelf uitgestorven. De jeugd vertrekt zodra ze kunnen. Geen winkels of horeca. De grote stilte van het platteland. Vanmiddag geholpen bij het creeeren van ceen landschapssculptuur van Just de Wijs uit Zutphen.Er zijn 1450 rode vanen in het landschap gestoken Onderdeel van de sculptuur is een voor gemaakt door een ploeg. En voor die ploeg reed mijn trekkertje, hoe mooi. Thema is: het omsmelten van wapens naar ploegen.Vanavond in het gezelschap van de entourage van Just de Wijs gegeten in een restaurant, een kilometer of 15 verderop. Ik mocht het busje van de museum eigenaar lenen. Ben anders langer aan het rijden dan eten. Nu 23:45 uur. Morgen verder met sculptuur of het museum. zien we dan wel weer.

Beetje verslapen, 8 uur begon het onbijt was er half 9. “Andere tijden” was de militairen aan het filmen die vandaag naar Verdun gingen en daarna weer naar huis. Met een boodschappenlijstje in het museumbusje naar Stenay, zo’n 20 km noordelijk van Romagne sous Montfoucon. De Aldi is hetzelfde als bij ons in Holland met dit verschil, als je het karretje loslaat ben je je brie, sla, cherry-tomaatjes, camenbert, ham en salamie kwijt. De heuvel af. En niet te vergeten de cupcakes en boterkoeken. Op de terugweg flink stukje misgereden. Best lastig, het is moeilijk de afstanden en afslagen te onthouden, terug te vinden. Jean-Paul kreeg een app met foto en vraag : “Wat doet jou busje hier helemaal. Toch niet gejat he, die chauffeur ken ik ook niet” Een party-tent op het erf van het museum afgebroken. Even naar huifkar, net buiten het dorp gegaan, ff tukkie. Jean-Paul kwam even langs, hij liet mij een paar vuursalamanders zien, die daar in het bos zitten, prachtig, voelen koud aan. Nog even bij het Amerikaanse kerkhof geweest. Er was niemand, doodstil, sereen. 23:10 uur bijna bedtijd. Morgen weer wat opdrachtjes met busje.

Vanmorgen op tijd op: De groep van 50 militairen (kazerne Havelte) komt onbijten.Een onbijtbuffet moet worden klaargezet. Het museum is daarna open en kunnen bezoeker stokbrood met kaas en of ham bestellen. (Thee, koffie, bier fris en wijn kan ook besteld.) Wordt opgediend op een groot bord met sla, tomaat, komkommer en vinegrette. Die vinegrette heb ik zelf gemaakt. Het was op en ik had net de avond tevoren het recept uitgelegd gekregen. Daarna kwamen er 2 bussen met Castricumse (ook Uitgeest en Heilo) scholieren. Die een presentatie van een leraar kregen over de 1e WO. Stak ik ook weer wat van op. Veel artikelen in het museum zijn te koop. (lang niet alles) Later in de middag is een begin gemaakt van een landschapssculptuur. Daarover later meer. Dus vandaag heb ik het restaurant gedeelte bijna alleen gedraaid. Jean-Paul doet daaraan het meeste. De hele dag door leidt hij groepen en groepjes door het museum. Ondertussen blijft de telefoon gaan en moet hij bestellingen plaatsen voor het restaurant, groepen bezoekers op de agenda zetten, Af en toe even een spivje, Prijzen van te verkopen voorwerpen bepalen, de hele dag door.De spin in het web.morgen om half 8 moet het ontbijt weer klaargezet voor de 50 militairen. “Andere tijden” gaat ook met deze groep mee. Morgen verder.

En zo rijd ik in een Frans busje door een Frans landschap. Op weg naar een paar dorpjes verderop om de bestelling voor de bbq van vanavond op te halen. Even de weg kwijt. Toch maar even vragen. Loopt daar verderop een museumbezoeker van gister. Was iets te ver doorgereden. Met en droit en een gauche (recht links) ben je er zo..De twee vrijwilligsters, Jannelies en Trudy zijn weer naar Nederland. Zo kon het gebeuren dat ik vanmiddag de oppas over het museum had. Vorige week nog nooit van gehoord. Zit ik opeens in het hart van de 1e WO staat mijn kar precies op de plek waar in 1918 de grootste massaslachting op een dag plaats vond. En ben je opeens toezichthouder van een heus WO 1 museum. Morgenochtend ontbijt voor 50 personen klaarzetten. Voor een groep van 50 Nederlandse militairen die in het kader van hun opleiding in groepjes een persoon of een strategisch plan onder de loupe nemen, en hun bevindingen als een soort spreekbeurt aan de andere groepen presenteren. Morgen vroeg ontbijt voor ze helpen serveren. Bedtoid.

In het begin is alles nieuw en vreemd. Ben net in huifkar aangekomen, 23:00 uur. In tegenstelling tot gister was het weer goed, de zon was er. Werd rond 10 uur wakker, en heb de boel in de kar wat opgeruimd. Er is iets met de accu’s ga nog uitzoeken wat. Vermoed dat er tussen de 4 accu’s een dode zit. Die trekt vervolgens de andere accu”s leeg. Als communicerende vaten.Ik ben erachter gekomen dat mijn kar precies op de plek staat waar een van de bloedigste veldslagen ooit hebben plaats gehad. De Duitsers zaten op de heuvel waar mijn kar staat. De Amerikanen kwamen van beneden de heuvel en moesten omhoog. Op een dag zijn er deze plek ruim 14000 mensen neergemaaid.Heb een stukje meegelopen met een gids die allerlei restanten wist aan te wijzen waaraan je kon zien dat er bommen waren ingeslagen.Kraters, en een drinkwaterbak.Op die plek sta ik nu nog en blijft voorlopig mijn plekje. Jannelies en Trudy die Jean-Paul de afgelopen hoogtij dagen uit de brand hielpen in het museumrestaurant gaan weer terug naar Nederland. Ik kan en wil ze niet vervangen, maar wel kijken of ik wat handelingen kan verrichten in het museumrestaurant waar af en toe groepen van rond 50 mensen langskomen..Ik zal wel zien. Ook vandaag was er een groep van 50 Nederlandse militairen die in groepjes elk een klein deel van de grote slag gaan onderzoeken en er een presentatie over geven.Hoorde de bosuil zojuist weer. Tijd om deze dag af te sluiten.

Werd vanmorgen wakker achter het museum. Ivm uitgebreide veiligheidsmaatregelen kan de kar daar niet blijven staan. CIA en gendarmes all over the place. De kar naar een prachtig plekje net buiten het dorpje gebracht. een open plek aan de rand van een bos met uitzicht op een vallei. Daarna terug naar het Romagne musee 14-18. Opgericht in de jaren 70 door Jean-Paul de Vries. Hij kwam daar als kind met zijn ouders. In Eindhoven vond hij weleens wat overblijfselen uit de 2e WO. Maar in Romagne kon hij serieus veel vinden. Veldflessen, helmen, spades you name it. Tot hij op een dag een helm vond.Juist op dat moment ging het maandelijkse luchtalarm af. Uit de helm viel een schedel. Bleek van een 19 jarige Duitse soldaat. Ze vonden 3 benen. Er lag dus nog een soldaat. Ook 19. Hij was toen ook 19. Hij was een paar maanden van de kaart. Hij kreeg toestemming de overblijfselen op te graven. Rondom die 2 personen is hij toen zijn museum begonnen. Om te laten zien dat ook die twee soldaten slachtoffer waren. Na een ontbijt kon ik helpen met het lamineren van de menukaart. Er zouden na de herdenkingsceremonie op het Amerikaanse kerkhof zo”n 20 Amerikaanse officieren met aanhang komen eten en drinken in het museum waar ook een restaurant bijzit. En bijna allemaal willen ze foto van die huifkar zien. Onder de genodigden bevonden zich ook nazaten van generaal Patton en generaal Pershing.. Dat zijn hier ook 2 straatnamen.Jean-Paul vroeg mij om de dag vast te leggen op video en foto. Rond 4 uur was de herdenking op het Amerikaanse kerkhof, die viel goeddeels in het water. Het hoosde. Al die oude veteranen met hun vaandels regenden zeiknat. Groepen kinderen hetzelfde. Daarna kwamen de officieren naar het museum. Ben achter de piano gaan zitten en speelde mijn 3 a 4 akkoorden langzaam met kleine variaties.tijdens het eten. Voor Jean-Paul een dag waar hij heel lang naartoe geleefd heeft. Van vreemd mannetje in de marge is hij nu een deskundige op het gebied van de 1e WO. tevens vredesambassadeur met aanzien. Op elke van de ruim 14000 graven stond een brandend waxine lichtjes, die zijn vanmiddag allemaal uit, nat, en omgevallen. ‘s Avonds toen de wind was gaan liggen zijn alle kaarsje weer aangestoken.Ik liep ertussen, eideloze rijen lichtjes in het donker. En het was doodstil. Dag was snel voorbij. Nu maandag 2:29 uur. Slapen. Kijken hoe het er hier buiten uitziet morgenochtend.

Rond 8 uur wakker geworden in Gouvy, bij een “penhuisje”. Er komt regelmaat in handelingen. Koffiezetten, opruimen, de boel zeevast zetten, olie en diesel controleren. Rondje om de kar. Zitten starten, dus niet: accu leeg. Heb er in de kar nog 4 staan, een omgeruild en gaan. wel half uurtje later. Zoals in de bouw geldt: ‘s morgens moet het gebeuren en wat je in de middag nog kan doen is meegenomen.Dus op pad en gas erop. Zag zomaar een vosje in een weiland dichtbij. Veel roofvogels, buizerds en wouwen ( hebben V staart toch ?) De google maps liet het af en toe afweten, dan de ouderwetse kaart maar weer even. Toen rijden, rijden over glooiende landschappen, proviciale wegen, half- en onverharde wegen (fietsroute) Productiebospaden, door tunneltjes over stroompjes, weggetjes omhoog, omlaag, 300 meter hoogteverschil vandaag. Tegen de schemering een uurtje voor aankomst aangekondigd dat het vandaag ging lukken. Er stond een bord warm eten klaar, en een plekje voor de kar. Die krijgt morgen een andere mooie plek. met uitzicht begreep ik.

Aangezien de kar boven op een heuvel stond en het flink waaide, wiebelde het ding behoorlijk op zijn vering. Vanmorgen op tijd vertrokken uit de buurt van de plaats Limburg. Het weer is idd flink omgeslagen. Wind en regen, iets beter aankleden dus.9:00 uur reed ik wel. Op de snelwegen mag ik niet komen, dus ik rijd hoofdzakelijk op provinciale wegen.Alle verkeer maakt daar gebruik van, ook fietsen en brommers, naast de autos, vrachtwagen en het landbouwverkeer.Ik moet niet echt de binnenpaden willen nemen die verzanden al snel.En toen hield de internet verbinding weg en zij google maps ook:”Doe het zelf maar.” De ouderwetse kaart aangeschaft. Die deed het matig. Na een tip de mobiel geherstart. Een andere netwerk diende zich automatisch aan. Meters maken was vandaag het thema. Dat schoot aanvankelijk niet op zonder een google maps, dus daar ging wat tijd verloren. Naast het schuilen voor al te flinke buien.Maar toen; Van Limburg (plaatsje in Belgie) naar Hevremont, Charneux, Tiege, Spa, Francorchamps, Stavelot, Trois Ponts, Vielsalm, Courtil, nu bij Halconreux. Wagen bij een kruispunt geparkeerd. Bi een electriciteitshuisje.Flinke klimmen en dalen gemaakt vandaag.Heb onderweg bijna Luxemburg nog even aangetipt. Heb vandaag 161 km gereden in 9 uur.Moest 20 minuten omrijden wegens werkzaamheden.Naar Verdun is het nu nog 133 km in ongeveer 7,5 uur. Morgen nog een dagje meters maken. De uitzichten zijn soms adembenemend. Tussen Limburg en Verdun is het hoogteverschil 300 meter. Het trekkertje moet er soms flink aan sleuren. regelmatig in de 3e versnelling (snelste is 4) Heel af en toe in de 2e versnelling. Dan is het echt steil. Vanmiddag het 44 decembre oorlogsmuseum in Gleis bezocht. Als we toch met oorlog bezig zijn. In Gleis is een weg afgesloten. voor 3 maanden. Als je aan de bewoners om een alternatieve route vraagt, zeggen ze dat de weg om 5 uur weer opengaat. Zo blijven er wat toeristen hangen die anders slechts passanten zouden zijn. Nu ondertussen 2:30 uur. Bedtijd.

Vandaag niet veel rij-uren gemaakt. Gisteravond toen het donker werd de kar geparkeerd op een agrarisch perceeltje. Tegen wat struiken aan, soort grasland. In de buurt van de AKZO. Tijdens een navigatie tussenstopje stak een voorbijlopende oudere man over, kwam naar me toe en zei: “een bekende”. Ik ken U van TV, Geloof Hoop en Liefde. Dat is alweer even geleden maar deze man had de uitzending gezien en onthouden. Hij legde mij omstandig de weg naar Valkenburg uit. Onderweg nog wat practische frutsels bij de Action gehaald.Vanaf Geleen via Beek, langs Genhout en Oensel gereden. Bij “aan de meule even uitgebreid gezeten. Aldaar fotografeerde Rob.Paulissen het huifkardoek. (facebook: Paulissen Fotografie) Toen via Haasdal naar camping de Bron.De eigenaresse uit de jaren 70 stiefelt daar nog steeds rond. Toen een zware dame die vanaf een kruk achter de kassa al kettingrokend de boel delegeerde. Zij is nu een waardige dame die zich oa bezighoudt met oplossen van kruiswoordpuzzels. In de jaren tachtig was het een drukke jeugdcamping, nu heel stil, rustig. Mooi plekje gevonden. Even gedoucht, was toch wel paar dagen geleden. Heel fijn. Met fietsje even naar Valkenburg voor hapje en een biertje. Even de toerist uithangen. Stijl man die heuvels.

Jannelies Blommaert vertoeft momenteel al in het 1e WO gebied bij Romagne sous Montfaucon in Frankrijk om daar komende zondag een herdenking van de grootse militaire operatie uit de 1e WO te helpen slagen, als vrijwilligster..Een delegatie van de Amerikaanse legerleiding is aanwezig. Oa nazaten van Patton en Pershing Via een contact heeft ze een mooie plek geregeld waar de huifkar kan staan. Bij het Musee Romagne 14-18. Naar Romagne -sous-Montfaucon is ruim 14 uur rijden, en aangezien dat in de praktijk veel langer duurt, ga ik die festiviteit niet halen.Er zullen nog veel meer herdenkingen zijn in Belgie en Frankrijk die ik wel met gemak kan halen. Wil eigenlijk bijzondere plekjes, kleine musea bezoeken. stille getuigen zien.

In de huifkar staat overigens permanent klassieke muziek op, een wiedergutmachung in mijn opgelopen achterstand betreffende dit genre. En ik herken regelmatig door anderen gebruikte melodieen..

Dag 1
Via Hembrug pont Badhoevedorp bereikt. Overnacht op parkeerplaats bij “de Pelikaan”. Pal onder de aanvliegroute van de Aalsmeerbaan. Ik vind het prachtig.

Nieuwveen zal de volgende dag niet ver meer zijn.

Dag 2

Gearriveerd bij mijn nicht Patricia die op aldaar een familie-reunie heeft georganiseerd.

Die begint rond 2 uur in de middag.

Rond 17:00 uur arriveerd Joey Vriend die een aantal liedjes van zijn hand speelt.

.Ik doe er ook een paar mee..

Rene Sasburg die in den Hoorn woont kwam ook even kijken

’s avonds bij een vuurtje een paar biertjes gedaan en 2e nacht in huifkar geslapen.

Dag 3

De accu’s allemaal opgeladen, 100 liter vers water getankt, gedoucht,  klaar voor de volgende etappe.

Door mooie landschappen getuft, en langs de oever van de Lek naar de brug gereden en bij Vianen overgestoken.

altijd al zo willen doen. Vanuit de auto ervaar je het niet goed.

Tot 21:00 uur gereden. Zit nu in de buurt van Culemborg. Goed plekje langs de weg gevonden.

Stukkie tikken, eigenlijk de eerste op deze site