Werd vanmorgen wakker achter het museum. Ivm uitgebreide veiligheidsmaatregelen kan de kar daar niet blijven staan. CIA en gendarmes all over the place. De kar naar een prachtig plekje net buiten het dorpje gebracht. een open plek aan de rand van een bos met uitzicht op een vallei. Daarna terug naar het Romagne musee 14-18. Opgericht in de jaren 70 door Jean-Paul de Vries. Hij kwam daar als kind met zijn ouders. In Eindhoven vond hij weleens wat overblijfselen uit de 2e WO. Maar in Romagne kon hij serieus veel vinden. Veldflessen, helmen, spades you name it. Tot hij op een dag een helm vond.Juist op dat moment ging het maandelijkse luchtalarm af. Uit de helm viel een schedel. Bleek van een 19 jarige Duitse soldaat. Ze vonden 3 benen. Er lag dus nog een soldaat. Ook 19. Hij was toen ook 19. Hij was een paar maanden van de kaart. Hij kreeg toestemming de overblijfselen op te graven. Rondom die 2 personen is hij toen zijn museum begonnen. Om te laten zien dat ook die twee soldaten slachtoffer waren. Na een ontbijt kon ik helpen met het lamineren van de menukaart. Er zouden na de herdenkingsceremonie op het Amerikaanse kerkhof zo”n 20 Amerikaanse officieren met aanhang komen eten en drinken in het museum waar ook een restaurant bijzit. En bijna allemaal willen ze foto van die huifkar zien. Onder de genodigden bevonden zich ook nazaten van generaal Patton en generaal Pershing.. Dat zijn hier ook 2 straatnamen.Jean-Paul vroeg mij om de dag vast te leggen op video en foto. Rond 4 uur was de herdenking op het Amerikaanse kerkhof, die viel goeddeels in het water. Het hoosde. Al die oude veteranen met hun vaandels regenden zeiknat. Groepen kinderen hetzelfde. Daarna kwamen de officieren naar het museum. Ben achter de piano gaan zitten en speelde mijn 3 a 4 akkoorden langzaam met kleine variaties.tijdens het eten. Voor Jean-Paul een dag waar hij heel lang naartoe geleefd heeft. Van vreemd mannetje in de marge is hij nu een deskundige op het gebied van de 1e WO. tevens vredesambassadeur met aanzien. Op elke van de ruim 14000 graven stond een brandend waxine lichtjes, die zijn vanmiddag allemaal uit, nat, en omgevallen. ‘s Avonds toen de wind was gaan liggen zijn alle kaarsje weer aangestoken.Ik liep ertussen, eideloze rijen lichtjes in het donker. En het was doodstil. Dag was snel voorbij. Nu maandag 2:29 uur. Slapen. Kijken hoe het er hier buiten uitziet morgenochtend.
Recente reacties