Korte samenvatting tot nu. Vertrokken september 2018. Door Nederland. Werd in Limburg door Jannelies Blommaert uitgenodigd naar Musé 14-18 te komen.  Door de Belgische Ardennen naar Romagne-sous-Montfaucon bij Verdun. Werd toen  ik daar was uitgenodigd om naar het Villavagabuntproject in Hörbranz Oostenrijk te komen. Ben daar via Strassbourg door het Scharzwald en langs de Bodensee heengereden. Was daar in oktober 2018. Ben daarna terug gereden naar Romagne om daar de herdenking van de wapenstilstand van de 1e WO in 1918 bij te wonen. Heb daar eind november mijn trekker en huifkar achtergelaten in in Nederland te overwinteren. Kwam 30 juni 2019 terug om de reis voort te zetten.De reis voerde mij langs Verdun, Sommesous, Troyes, Never, Moulins, Monlobier,  Bourbon, Clermont Ferrand, Gannat, Ussel, Tulle naar Dax.Onderweg heel veel mensen ontmoet en veel gezongen. Ook gitaar maak ik tijd om op de gitaar te spelen. De komende dagen zal ik weten of ik de Spaanse grens over mag en kan.In de buurt van Sommesous zijn er opnamen gemaakt door een tv-ploeg van sbs6. Die worden eind augustus 2019 uitgezonden. “Dennis en de vrije geesten” heet het programma. Ik heb een paar leuke dagen beleefd met Dennis van der Geest en zijn team. De komende dagen zal ik weten of ik de Spaanse grens over kan en mag. En hoe hoog de bergen worden. Wil de grens over in de buurt van Irun. Daar bleek later, op dat moment een polikieke summit plaats te vinden, met alle wereldleiders. De beveiling was overweldigend tot overdreven. Sirenes loeiden voordurend. Colonnes busje stoven op en neer. Blauwe zwaailichten overal. Wapens.

onderweg naar Romagne-sous-Montfaucon.Kreeg op 30 juni 2019 een toplift naar de trekker en huifkar die daar overwinterd heeft.

Bovenkant kar is stuk over de dissel geschoven.

Boer Alain komt te hulp met de voorlader. Echt tof van hem.

Zover is de bovenbouw naar voren geschoven. Zondag 21 juli 2019.       Na Moulins richting Buxières-les-Mines gereden. De temperatuur liep onderweg aardig op, maar met mijn zelfgemaakte trekkerwind was het goed te doen. Het plaatsje ligt 40 km zuidwestelijk van Moulins. Het plan was om Dirk en Karla Vet kort te bezoeken. Op 1,6 km van het doel gaf google maps aan een pad in te gaan. Toen heb ik een foutje begaan; Heb het  onverharde pad niet vooraf geïnspecteerd met mijn fiets. Hun B&B onderneming ligt vast aan dit weggetje, zo dacht ik. Het begon landelijk, koeien links en bomen rechts. Heb pad liep ietwat af. Was ondertussen smal geworden. Na een paar bochten had het pad wat meer afschot. Na weer een bocht werd het steil, en was de oplooprem in volle werking. In het zand met hier en daar een zichtbare rotsbodem lagen keien van verschillende grootte. Er was niet te zien wat er na de volgende bocht zich aan zou dienen. Daarna was het nog steiler. Het enige wat ik kon doen was de boel zo gecontroleerd mogelijk rijdende houden. Er was immers geen weg terug. Op de oplooprem piepte, de kar zwiepte en stuiterde achter de trekker aan heuvelafwaarts. Bijsturen diende gedoseerd te gebeuren; Teveel bijsturen betekende rechtdoor in de pittige bochten. De droge rivierbedding kwam in zicht. Het laatste stukje afdaling was de steilste, steil de slash. Om de snelheid te beperken moest ik nu vol in de remmen. Alles bonkte en stampte. De grote keien in de rivierbedding moesten ontweken. Het hele spul moest ook in beweging blijven om de andere oever weer op te kunnen komen. Stoppen midden in die droge rivier was geen optie. Vanuit mijn ooghoek zag ik dat er achter mij van alles gebeurde. Huisraad, toilettas, van alles zag ik onder de huifkar verdwijnen. De huifkar was een meter dichter bij de trekker gekomen. Ik probeerde tijdens doorrijden over de rivierbodem vast te stellen wat een de hand was. Dacht eerst dat de hele dissel door de trekker losgetrokken was.Ik reed toch nog stukje door, de rivier uit. Het was welliswaar droog, heel droog, maar als het zou gaan stortregenen zou de hele boel nog wegspoelen ook. Ben na een een meter of 20 gestopt. Eerst even uitgepuft. Vastgesteld dat ik het overleefd heb.Van de trekker afgestapt en de boel bekeken te hebben, constateerde ik het volgende:Achter de trekker en kar lag een spoor van spullen al dan niet platgereden. Mijn burostoel lag op de dissel, tussen de trekker en de kar. De hele bovenbouw van de huifkar was losgekomen van de bodemplaat en was bijna een meter  naar voren geschoven, richting trekker. De voorste op bergkast met daarin koelbox, paperassen, toiletspullen ed, verdwenen als door een soort stortkoker naar beneden.er zat geen bodem meer in de kast en de kastplankjes hadden ook hun houvast verloren. Ik stond stil. Dat was al heel wat. Tijd om de schade op te nemen. In de technische hoek, dat waar de waterpomp en de electrische voorziening ingebouwd zijn zag het er chaotisch uit. De deur daarvan hing met spong en al los. De uitstortgootsteen hing schuin omhoog los. Het zag er niet best uit. Ondertussen begon het te schemeren. Heb eerst het spoor van spullen bij elkaar gezocht. Toen ik verlichting testte bleek die nog te functioneren. Een meevaller, ik zou dus straks niet op een aarde donkere plek in the middle of nowhere zitten. Daarna ben ik de route van het oplopende pad gaan volgen. Het was minder moeilijk begaanbaar dan het eerste gedeelte. Welliswaar met diepe sporen, maar niet onmogelijk. Na een kilometer of twee eindigde het pad op een boerenerf, afgesloten door prikkeldraad. Het erf opgelopen en gezocht naar de boer. En gevonden. In mijn beste Frans uitgelegd wat er ongeveer gebeurd was en waar ik stond. Hij vertelde dat als ik hulp nodig had hij de volgende dag zou komen. Terug gekomen bij de wagen was het ondertussen donker en ben gaan slapen.  De volgende morgen heb ik geprobeerd met een autokrik de zijkanten van de bovenbouw weer op het platte onderstel te krijgen. Dit lukte niet. Nogmaals naar de boer gegaan. Hij zou komen, met een grote trekker met voorlader. Samen hebben we de bovenbouw weer op zijn plek gekregen. Ben met de trekker  naar de B&B van Dirk en Karla Vet gereden. Daar kreeg ik gereedschap en een doos grote schroeven. De hele verdere maandag bezig geweest om de hele opbouw goed op het onderstel te bevestigen. De uitstortgootsteen en zijn achterwand weer gefatsoeneerd. Dinsdagmorgen zette ik het spul weer in beweging. Kon op eigen kracht het einde van het onverharde pad bereiken en reed weer op asfalt. De schade viel achteraf enorm mee. Waar ik eerst dacht: “Einde trip”, kon ik twee dagen later mijn weg vervolgen. Met dank aan Alain de boer en Dirk en Karla Vet.

Na een nachtje op camping ” le Boucher gestaan te hebben en nog wat technische dingetjes in orde heb gebracht werd het tijd om Jaap Stiemer en zijn jongens, Kiet en Luno, een bezoek te brengen. Zij bevinden zich op 20 kilometer van Buxières-les-Mines. Arriveerde daar in de namiddag, woensdag 24 juli 2019. Kreeg een allerhartelijkst welkom door de eigenaren van het landgoed, Ardien en Helger. Werd uitgenodigd ’s avonds mee te eten. Binnen een kwartier na aankomst zat ik in hun auto om nog snel even wat boodschappen te doen, in Bourbon-lÁrchambault. Aan tafel zittende kwam het gesprek op muziek en kwam Ardien met de naam “Onstuimig Schuim” op de proppen. “Die naam ken ik zeker” was mijn antwoord, “daar zingen Siemon (mijn broer) en Marjolein in.” Prompt kwam er een boek ter tafel, met daarin diverse afbeeldingen van Siemon en Marjolein, gemaakt tijdens een reis door Georgië. Daar hebben zij elkaar ontmoet tijdens een rondreis met als doel het nader bestuderen van de Georgische samenzang. Het was een goed avondeten. De droogte en de temperaturen maakten dat er behalve zwemmen weinig activiteiten ontplooid werden.  Gezwommen kon worden er in het zelfgegraven meer.  Op vrijdagavond zou er een bonte avond zijn in de prachtige oude halfopen schuur georganiseerd worden. Van deze gelegenheid heb ik gebruik gemaakt om me zelf aan de vaste bezoekers voor te stellen en twee liedjes te zingen mbv mijn kleine bluetooth box. Op zondagavond werden er door de kinderen van de bezoekers pizza’s gemaakt waarvan de opbrengst naar een kindertehuis op Haïti gaat.  Nu dinsdag 30 juli 2019. Vannacht bij het instappen van de kar mijn hoofd gestoten aan het bovenste van de halve deurtjes. Ok dat leek erger dan het was. Het bloeden was snel gestelpt. Zojuist wat zwaluwstaartjes bij de Farmacy gescoord. Jaap Stiemer daarentegen wordt gekweld door een hardnekkiger euvel. Een ontstoken achillespees, waardoor het zich voortbewegen zeer lastig is geworden.

Zondag 4 augustus 2019

Jaap Stiemer is wonderbaarlijk snel genezen en is vandaag samen met Kiet, Luno en extra passagier Erik, weer huiswaarts gegaan. Afscheid gisteravond met een barbeque luister bijgezet. Ik heb afgelopen week mijn hoofd gestoten, en ook dat is snel genezen, mede door de traumaskills van buurvrouw Nina, die met zwaluwstaartjes de naam van de originele dragers eer aan deed. Al met al zit ik hier alweer een dag of tien. De rust is tot op het merg doorgedrongen.Het plan is om morgen of overmorgen weer verder te trekken. Heb het verderop gelegen meer verkend waar beverratten, een purperreiger, gele kwikstaarten door mijn camera werden vast gelegd. Hagedisjes achtervolgden elkaar op de oever. Dan weer even zwemmen in ander meertje. Surfplanken dreven daat voor het gemak. In het dorpje Bourbon l Árchambault wordt ik ondertussen diverse malen met een handschudden begroet, zoals hier gebruikelijk onder bekenden.

Beverratten bij de zwaan

Territoriumdrift met beverrat

Boomklever in boom naast de huifkar

Klein optreden voor de gasten van Montlobier.

Ben hier in Montlobier al weer 2 weken. De tijd vliegt hier werkelijk en de dagen snel gevuld met zwemmen, eten, boodschapjes bij de Carefourt, bbq’en, gitaar oefenen, boek lezen. enzomeer. Maandag is nu mijn uiterlijke vertrek dag hier.Hier in het stadje beginnen ze me een beetje kennen en bij een ontmoeting de hand te schudden. Met gitaar spelen gebruik ik voor het eerst en capo. Dat geeft een mogelijkheden zeg. Vandaag werd Lilly hier 5 jaar. Het feestje werd oa gevierd door een ritje over het landgoed met de trekker. In de 2e handswinkel van Ardien heb ik wat interessante artikelen gevonden.Het verblijf hier schenkt heel veel rust en tevredenheid. Overdag de zon en ‘snachts de prachtige sterrenhemel met vallende sterren en de roepende bosuilen. Ok het geluid van de boomkikkers klinkt als een zacht muziekje over het veld.

Lilly en de anderen in de kar, al zingend en toererend naar de gasten om kadootjes op te halen en felicitaties te ontvangen.

Een stoelendansje past er ook bij. En taart.

Een van de gasten, Ricco uit den Haag, heeft een mooie impressie getekend van de huifkar en trekker. Het plan is een lijstje te kopen en het hier te laten hangen.

Een kar vol kinderen.

Nu maandagavond 12 augustus 2019

ben alweer poos in Montlobier en helemaal opgeladen om aan de volgende etappe te beginnen. Gitaar geoefend, gezwommen. Bij het restaurant van Nina en Bertrand in Ygrande gespeeld voor Nederlandse genodigden. De uitnodiging die Ardien verstuurde aan in buurt verblijvende Nederlanders was blosopwekkend. Heet fijnste was om na afloop nog een paar liedjes te spelen voor Nina. Heel de avond heeft ze in de keuken staan buffelen om iedereen van heerlijk, eerlijk eten te voorzien. Samen met Bertrand.

Het restaurant van Ina en Bertrand waar ik een klein optreden gaf voor genodigden.

Na Lobier had ik wat in te halen naar mijn gevoel. Ik vertrok daar dinsdag 13 augustus. Het was een heerlijke tijd bij Ardien en Herge. Ben in twee dagen met een tussenstop in Gannat  ( 13 augustus) naar Clermond Ferrand (14 augustus) gereden. Daar opaangekomen ging ik op zoek en vond die helemaal boven op een berg. Wel mooi voor het uitzicht natuurlijk maar het trekkertje had moeite met de erg steile straatjes naar de camping. Daar aangekomen was de camping “complet” vol dus. Naar beneden ging makkelijker. Vond in plekje in de drukke stad. Het was een onrustige naar met veel schreeuwend en lallend volk op straat. Dan is slapen in zo”n aandachttrekker niet zo’n goed plan. Mensen klommen op het dak van de trekker, Zaten aan het doek, kortom weinig slaap. Ze verwachtten niet dat er iemand in zou zitten. Met een paar flinke schreeuwen en wat gebonk verdwenen ze. De volgende morgen bleek er verstekelingskunst op het doek van de kar aangebracht in de vorm van een uitgelopen tag. De volgende dag, donderdag 15  augustus verder gegaan. Kwam tot Ussel. Ook een nachtje op een rustige parkeerplaats. Biertje gedaan in een plaatslijke “Saloon bar. Een persoon die tegenover die kroeg woonde begroette me hartelijk. Later op die avond werd hij door zijn zwager uit de kroeg gesleept en volgde er een flinke vechtpartij. Zijn vrouw stond even verderop met een kind op haar arm toe te kijken. Klein gemeenschapje daar. De volgende morgen bleek een band van de kar erg slap. Omstanders wezen me daarop. Wiel eraf gehaald en met de trekker naar een bandengarage gebracht. Binnen een uur zat ie er weer op.

 Vrijdag 16 augustus 2019. De volgende rit bracht me in Lutte, gelegen in een dal. Dus eerst flink klimmen om daarna na al afdalend het stadje in te rijden. Van boven zag ik behalve de kerk en het oude centrum een mooi zwembad waar ik de volgende dag in lag. De weg langs de rivier bood veel lege parkeerplaatsen. Er kwam een aardige vrouw kwam naar me toe en vroeg in te stappen en haar auto. Zo wees ze me de weg naar een grote parkeerplaats vlakbij. En ze bracht me weer terug bij de trekker. De volgende morgen was er een markt en een wielerwedstrijd langs de rivier. Heb in Lutte veel mensen in de kar op bezoek gehad en ook veel mensen gesproken. Het gaat goed met mijn Frans.Veel google translate gebruikt. En het boekje  “Wat & Hoe Frans”. Daar staat bv in hoe je een fotorolletje kan kopen van 12 of 24 opnamen.

Er zat klein spijkertje in.

Zondag 18 augustus vertrokken uit Tulle.

Zondagavond 18 augustus in Salignac.Eyvigues aangekomen. Een camperparkeerplaats om water te laden. Gegeten en lekker gezeten bij een restaurant.

Maandagavond 19 augustus aangekomen in Morbuhus camperstopplaats. Stond er alleen. Moest steile klucht omhoog om er te komen. Vlakbij een uitzicht vanuit een oude toren.  Biertje gedaan in Portugees café.

Uitzicht vanaf de toren in Monbahus

Dinsdag 20 augustus flink reden en beland bij een parkeerplek in de buurt van st Justin. Naast een kleine arena, met een picknick tafel onder de hoge bomen. Goede plek.

Ik heb de afgelopen 10 dagen 569 km afgelegd vanaf Montlobier. Weet nu eindelijk wat de trekker ongeveer verbruikt aan diesel: Hij rijdt 1 op 10. Heb 2 jerrycans reserve-diesel mee. 15 liter. Na 150 km is er vast weer een pomp.

Woensdag 21 augustus 2019: Vandaag vanaf st Justin  104 km gereden. Op een parkeerplaats net voorbij Dax.

Spanje

Nu is het ondertussen vrijdagavond 23 augustus 2019         Ben vanaf Dax richting Bayonne gereden. Dat komt al beetje richting Spaanse grens. Die lag vlak in de buurt van Irun. Een drukte van belang was het daar. Het gierde van de bewapende militairen en politie. Honderden zo niet duizenden. Ik wist niet wat daar loos was. Langs de drukke weg stond een grote motorclub geparkeerd. Het zou daarmee van doen kunnen hebben. Later bleek dat de politieke leiders in Bairitz een meeting hadden. Hele files met busjes vol militairen en politie die met veel kabaal heen en weer sjeesden. Er waren er ook nog een paar in de gelegenheid om mij te laten stoppen. Rijbewijs, paspoort en groene verzekeringskaart waren wat hun betrof in orde en ik kon weer doorrijden.Het verkeer in de grensstreek was chaotisch en druk. Een stukje verderop was het wat rustiger. Ik wist dat vlakbij de zee zat, maar als je dan opeens een druk strand ziet en schuimende golven. Dan geeft dat wel een kick hoor. Dan heb echt de kust bereikt. Even verderop geparkeerd. En hup de zee in.Heerlijk. Daarna voor Marja Tjeenk Willink, die naar de geparkeerde kar toekwam een liedje gezongen..Zij woont daar goeddeels en was toch wat nieuwsgierig.

Marjan Tjeenk Willink in Spaans Baskenland donderdag 22 aug. 2019

En besloot voor de zekerheid nog even te tanken. De pomp had opeens een bediende en die sprak Spaans. Nou heb ik de afgelopen tijd bijna alsmaar Frans gesproken dus het was even lastig met de pompbediende te praten. Hij kon me wel verzekeren dat ik in Spanje was.Na wat vragen werd ik erop gewezen dat Fontarabia een goede plek was om te overnachten. Een kilometer of 5 verderop moest dat zijn. Nog een keer gevraagd onderweg aan een soort stadswacht.Die stuurde me pardoes een andere zwaarbewaakte grenspost over. Waar ik vijf minuten later weer langsreed. Ze gaven geen krimp en ik kon door. Fontarabia gevonden. Werd daar meteen onthaald door een groepje vrienden die samen een band vormen. Meteen in de kar, gezongen, werd uitgenodigd voor een biertje op het terras. 10 meter verderop.

De drummer in  Fontarabia.

Mikel, de toetsenman en bassist van de band.

Na een relaxe avond in Fontarabia  vrijdag 23 augustus 2019 weer op de trekker gaan zitten. Reed eigenlijk meteen verkeerd; Ik nam een voetgangersroute die anderhalve kilometer verder, na een flinke klim toch weer bij een goed verharde weg uitkwam.Google Maps stond niet goed ingesteld. Vanaf die dag het plan opgevat om de komende dagen wat uren op de trekker te maken. De hoogteverschillen meemaken en kijken wat voor soort wegen Spanje biedt. Ik de kuststreek en rond grotere steden kan het aardig druk zijn. Wil daar zo snel mogelijk vandaan. De route langs de kust naar San Sebatian was prachtig. Je rijdt over een groot balkon dat aan de hoge rotswanden gehangen is. Bij bochten duikt een baan de rots in om er even verder weer uit te komen. Rechtbeneden kolkte de zee tegen de rotsen.Een stuk verder op was een drukbevolkt strand te zien met veel parkeerplaatsen. De kust weg ging daar met een ruime bocht omheen om weer bij de zee uit te komen.De route liep door richting San Sbastiaan als ik niet had gekozen linksaf landinwaarts te gaan. Hoofdzakelijk om uit het drukke verkeer te raken. Vond een parkeerplaats met een restaurant met uitzicht op de zee. Op de helling van een berg.Ben de volgende morgen rond 11 uur vertrokken bij het restaurant met het zeezicht.De route ging nu zuidelijk. Tot een uur of 6 gereden, bereikte zaterdag 24 augustus  Monumento Al Pastor. 

Monumento Al Pastor.

Dat waren in twee dagen 200 kilometer. een goed gemiddelde. De volgende dag, zondag 25 augustus zou een goede rijdag kunnen worden, ware het niet dat ik de verkeerde richting op reed. Google maps corrigeerde dat door mij via een grote omweg weer terug te sturen naar daar waar ik vertrokken was. Zag na ruim een uur rijden opeens dat grote beeld weer. Bij mij viel toen pas het kwartje. En begon toen de rit pas echt. Onderweg viel er wat regen. De eerste keer. Ik kwam tegen de avond aan in Carrion De Los Condes. !54 kilometer gereden dus die zondag. Dat is pittig.In het stadje bruiste een jaarlijks volksfeest voor jong en oud. Het leek een soort carnaval. Maar was het niet.

feest in Carrion de los Condes. zondag 25 augustus 2019

.Er speelde een band op een podium bij wie het meer ging om de show dan om de muziek. Best slecht. Goed plaatsje in een rustige straat gevonden. Goed geslapen daar. Af en toe werken de onbemande benzine-pompen niet goed. Er is 20 euro ingeslikt, een andere weigerde dienst zoals vanmorgen. Ik had handvat van de slang al in de tank hangen, er kwam niets. Toen ik verder reed hoorde ik in een bocht iets vallen. Gestopt en gezocht maar vond niets. Ondertussen stond er een grote vrachtwagen achter mij dus ik reed door naar de volgende bezine-pomp. Bij het gas geven hoorde ik een naast het trekkermotor geluid een diepe brom. Bij het volgende benzinestation, die bemand was, stapte ik af en de pompbediende vroeg of de tank vol mocht. Toen ik de tankdpo eraf wilde halen bleek die er niet meer op te zitten. Ben toen meteen naar de plek terug gereden waar ik iets had horen vallen, daar waar de vrachtwagen achter me stond. Had er het volste vertrouwen in dat ik hem zou vinden. Idd daar lag hij in de berm. Meteen was ook het diepe verontrustende bromgeluid verklaard. De geluidsresonantie in de anders gesloten tank zorgde voor de diepe brom. Getankt en blij op weg onder een heerlijke zon.De wegen zijn heel erg lang. 10 a 15 km zonder afslagen, af en toe een stil dorpje.De weidse uitzichten zijn immens groot. Enideloze graanstoppelvelden, uitgebloeide zonnebloemen in eindeloze rijen, af en toe een auto of vrachtwagen, verder behalve ik, doodstil.

Weidse Spaanse velden.

entousiaste persoon bij een tankstation.

Arriveerde rond 19:00 u in Villaveza del Agua. Meteen gezongen voor een gezin dat daar op vakantie is.

Het lieve gezin. Later kwamen ze spontaan een chorizo-worst brengen. Ben de namen helaas even vergeten.

Heb vandaag tot Villavez del Agua 114 km afgelegd. Bij het plaatselijke restaurant geparkeerd voor de nacht, wat tapas gehapt en een glas vino tinto.

“We” worden onderweg veel gefilmd en gefotografeerd. Vanavond kwam er, onder het eten van tapas, een man naar me toe. Het liet me een filmpje zien die hij van een kennis gekregen had via facebook. Gefilmd bij de kust 500 km verderop. Ik was echt verbaasd.

De Portugese grens is niet heel ver meer. Ik ga het rustig aan doen. Even de toerist uithangen. En mijn Spaans bijspijkeren. Op aanraden van Henk de Kroon Villafafila bezoeken.